and the adventures of Italy

We zijn weer fris en schoon! En jeej, een warme douche, voor het eerst in drie weken! Er is afscheid genomen van de varkens, koeien en kippen en oja, ook de boer en zijn harem. Het moeilijkste afscheid was toch echt van onze Franse gazeuse; Wwoofer Jeremie. Zo'n figuur apart, en zo grappig. Wij lieten hem elke keer (heel flauw) de zin 'I would like to buy a hamburger' citeren, omdat met zijn franse accent dit ons laat lachen als 2 schoolmeisjes. (bron: the Pink Panther)
Maar we moesten gewoon weg, op zoek naar een douche, want we konden zo door als varkentjes. Dus zo snel mogelijk de nachttrein naar Rome geboekt. Wij met onze gigantische tassen die trein in, ehm ja, dat pastte dus niet door de deur van onze cabine. In de gang al vele mensen omver gezaaid, en nu ook nog in een cabine met 4 volle Italianen. Sheize, dat wordt dus niet slapen. En dat zagen deze Diva's dus niet zitten..
Wij op jacht naar een lege cabine. (Deur open - vol - deur dicht etc.) Komt de (jonge) conducteur naar ons toe met de vraag 'what are you doing?' Rooske doet met Bambi-ogen haar verhaal. 'Ehm..we were looking for a place to sleep' (knippert met ogen). Ode aan Bambi, want we mochten met hem meelopen, eindigent in, hou je vast, zijn prive v.i.p. room! Hij ging er het volgende station uit, dus wij mochten daar best een tukje doen. Joechei! Maar we waren nog niet klaar met verbazen. Ok, denk aan de treinen in Holland, waar je al boos wordt aangekeken als schoentjes op de bank liggen. Hier gaat het 'ietsje' anders...Huh, een niet-rokers trein? Vond de conducteur (en zijn mede-collega slash vriend) geen probleem. Hij stak er gewoon een op hoor. En Roos mocht ook bet een op steken als ze daar zin in had. Gewoon gordijntjes dicht en raampje open. Maar! Ook hier is het verhaal nog niet afgelopen. Of we wilden smoken; zin hadden in een grasje. Want ook dat kon in deze Siciliaanse trein makkelijk geregelt worden. Alle treinwerkers zijn hier of stoned of drinken even een biertje. Sorry papa en mama, maar hoe vaak krijg je de kans om met mister conducteur himself een blowtje te roken in de v.i.p room in de trein?? Ik bedoel maar...once in a life time opportunity.
Die avond vielen wij heerlijk giebelend in slaap...

Dan het volgende avontuur. Het hostel. Kreks. Goedkoop, maar daar is dan ook alles meegezegt. Ten eerste moet je een kilometer omhoog lopen (met die backpack dus he), dan eindig je in een iniminikamertje met 6 anderen. We mochten gebruik maken van een keuken, is ons gezegt, wij zien die keuken; het lijkt meer op een toilet? Nog geen spatel te bekennen en je kunt je kont er niet keren. Maar het fijnste van alles is nog wel is dat wij tussen elf en twee 's middags 'vriendelijk' verzocht worden alles op te ruimen, tassen op bed te leggen, en dan moven! Eruut. Onze hostess is een schoonmaakmaniak, maar ook zo'n verschrikkelijke zeur. Die monologen, daar kun je echt boeken over schrijven. Wat heeft zij toch een zwaar leven. Als wraak hebben wij onze borden niet afgewassen, maar het gedaan op de Simba-manier; likken en terugzetten.

Oo oo oo, wat zijn wij toch een Indiane Jones in vrouwlijke versie, want there's more! Namelijk; Laundryday. Aangezien de wasmachine in Sicily kapot was, en wij echt niks meer schoon hadden, werd het tijd een wasserette in Rome te vinden. Maar wel met voorbedachte rade..àlles moest immers schoon. Dus wij ons boeltje bij elkaar geraapt, naar de wasmachien, en hup erin. Toen, Anne:'hmm die trui die je aanhebt Roos is ook wel erg vies hoor.' Ok, die er ook maar in. 'Maar Anne, jouw broek is ook wel vies.' Uit de broeke! Uiteindelijk zaten wij rustig met ons krantje in ons onderbroekje en hempje te wachten tot ons wasje gedaan was. 'kleine wasjes, grote wasjes, doe ze in de wasmachine.' (liedje) Het meest grappige was nog wel, dat de baas een ontzettend verlegen Japanner was, die niet zo goed wist waar die moest kijken, toen ie die witte melkflessen zag. Hij durfde er niks van te zeggen en liet ons gewoon lekker zitten. We trokken wel erg veel bekijks in ieder geval, dus goede reclame voor die wasserette toch?


Verder, beetje toerist spelen, al het moois bekijken en alle wegen leiden inderdaad naar Rome, echt een prachtige stad!

PS: Nog vergeten te vertellen dat in Sicily Anne naar het ziekenhuis is geweest; oorontsteking. Het ziekenhuis leek op een gebouw dat op instorten stond en je kon het verschil niet zien tussen de schoonmakers en de artsen. Bovendien stond het woord steriel niet in hun woordenboek. Gebruikt? Gewoon even in een sopje met dreft, klaar voor de volgende patient. Even waren we bang of Anne het ziekenhuis wel levend zou verlaten, maar gelukkig is alles goed gegaan en de oorontsteking was snel met de noorderzon vertrokken. (hoefde dus geen van Gogh actie te ondernemen)