And the story continues..

Finally! Een computer est là. En die nemen wij met liefde in gebruik, want er is weer genoeg te vertellen. Ja, jullie dachten dat wij nog in Rome zaten he? Nou, wij zijn inmiddels al weer een stukje omhoog gegaan. En hoe...Het plan was om onze tweede Wwoof-boerderij te bereiken. Ging niet helemaal zoals wij in petto hadden. Ik heb het hier over de grootste verdwaalkwestie die wij onszelf konden bezorgen. Allereerst: onze trein vanuit Rome richting Firenze had er geen zin meer in en dat werd dus 2 uur vertraging. Vervolgens werden wij, door de conducteur nog wel (!), bij het overstappen de verkeerde trein opgezet. Komen wij halverwege achter, dus halsoverdekop (lees: 'aah iesj niet goed hier, snel eruut!' tassen worden eruit gesmeten, en wij gooien onszelf erachter aan) Zitten wij eindelijk content (toen nog wel) in de trein richting San Miniato, want daar dachten wij toch echt heen te moeten, blijken wij het hele adres van de farm verkeerd te hebben, inclusief telefoonnummer. (Anne belt, krijgt ze een aap aan de telefoon) Oftewel, bij schemering worden wij gedropt in San Miniato, het kleinste dorp ter wererld, zonder enig idee wat nu verder. In den beginne van de reis zou er bij ons grote paniek uitbreken en zou er worden gehuild tot we er bij neervielen. Nu echter, liepen wij daar 'lalala' lachend rond. Motto: 't komt wel goed schatje.' Zo gezegt, zo gebeurd.

Via het toerismeinformatiekantoor het juiste adres gevonden, we zaten heuuuul verkeerd, en diezelfde avond nog zaten wij bij boer Harm op de bank. Boer miljonair Harm, wat een huis! En wat een land eromheen! Je kunt je voorstellen dat na gewoond te hebben in een container (Sicily) een een shabby hostel (Rome) dat wij even hiel gelukkig waren. Met ons eigenste bungelowtje. Hiel even. Want..al na werkdag 1 wisten we al dat we het hier niet gingen uithouden. Je werkt veel en hard (nu is dat opzich geen probleem), maar je teert echt op crackers en een half kommetje pasta. Wij mochten niet samenwerken en boer Harm was eigenlijk alleen aardig als hij een borreltje op had (is niet echt een goed teken toch?) Conclusie: let's get outta here! Maar hoe? We begonnen aan een missie: Missie Gone with the wind. Plan was om 's nachts ons boeltje bij elkaar te pakken en em te smeren. Tasje hadden we gepakt, een sinaassappeltje voor onderweg, maar een uur voor vertrek braken toch de twijfels uit. Wat zou er wel niet met ons zou gebeuren als hij ons halverwege onze reis zou betrappen..(t kon een kwaaie zijn) Nee, we moesten het anders doen, een smoes, ja dat werkt altijd. Nu, jongens en meisjes, wij zijn de slechtste vrouwen ter wereld. Wij zijn met een verhaal aangekomen, die alleen op de biechtstoel onthuld kan worden. Maarrrr..we zijn wel weg. We zijn op die boerderij maar een week gebleven...

En dan nu: Cecina, een plek waar Anne altijd op vakantie ging, dus die had mooi connecties waar wij bij konden crashen. Crash crash en nu slapen we bij vriend Luca. Weer even een normaal bed en normaal voer. Vandaag naar Pisa geweest om die toren eens even recht te zetten. Het weer was om te huilen; koud en nat. Voor de straatverkopers daar een perfecte dag om parapluus te verkopen. Nu zijn wij niet van suiker gemaakt dus dapper gingen wij voort. Ehm, ja, hoe komen we bij die toren? Roos ziet een bus met 'Torro' staan, en denkt, hmm, torro-toren, let's take that one. Dus op goed geluk (en zonder kaartje, want hier geldt de regel: geen kaartje? Toch een vaartje, hehe) die bus in en warempel: daar stond ie! Foto maken, even rechtduwen en toen besloten we dat we zin hadden om lekker de Nederlander daar uit te hangen. Dus wat doe je? Men koopt de lelijkste poncho's die je maar kunt voorstellen, koopt een watervaste stift, schrijft hem helemaal onder (a la: vate l'amore non vate la guerra, but only on the safe side) en men trekke hem aan. En daar liepen dan 2 condoompjes. Het werd een geweldige, doch koude, dag.

Nog even een dagje (of twee) hier in Cecina de lolbroek uithangen en dan is Venetie de volgende bestemming. Plan is om een rubberboot te kopen (ien wienter?) en dan onze eigen Gondel-firma te beginnen. Jullie horen nog van ons...