Rooske en Anne in Israel, boek 1

To much to tell! Waar te beginnen? Wat dacht je hiervan: we hebben gesurft!:D Nu kan menigeen denken, gefeliciteerd meid, that's what I do for every breakfast. Maar wij hadden het nog nooit gedaan, dus you can imagine dat wij als 2 giechelende tieners met onze board te zee gingen. In onze pub hadden we een surfer ontmoet die ons met liefde de kneepjes van het vak wilde leren, samen met een vriend. Gevolg: Anne wordt in pak gehesen met als resultaat dat ze er uit ziet als een saucijs. Maar de surfboard maakte alles goed. Er wordt ons even verteld hoe en wat en toen moesten we er aan geloven. En geloof mij, tis echt iets anders dan een broodje kaas smeren. Ik weet zeker dat dat die twee heren 's avonds heel hard hebben moeten lachen om ons. Maar I don't blame them, wat wil je ook als je daar zit te proetsen en te spartelen, uitglijdt, valt, heel blij schreeuwt 'I get it I get it' en vervolgens kopje onder gaan. Jaa, gelachen hebben we wel...But we loved it! We zitten meneer surfdude nu al een tijdje achter de broek om samen met ons een surfboard te vangen, maar helaas, hij is drukdrukdruk.

Next thing. We hebben al heel wat stadjes bezocht. Toeristen als we zijn. Ik noem Tel Aviv, Haifa, Akko (oude Romeinse stad, vol met Arabieren en waterpijpen), een paar onverstaanbare namen van steden en dan heb je nog Be'ersheva, in het zuiden. De stad op zich is niet zo bijzonder, maar er is daar elke donderdag een grote markt die erg populair is onder het volk. Dus die mosten wij natuurlijk even opzoeken. Maar het was meer alsof wij werden bezocht! Wat we daar hebben meegemaakt was echt een compleet nieuwe ervaring. We werden werkelijk door elke man toegelachen, toegewuift, aangesproken, op de foto genomen, gefilmd. Ongelooflijk. We konden nergens normaal staan. Ken je die clip van Tarkan? 'kiss kiss?' Nou, bekijk em anders even op Youtube, heb je een goed beeld van hoe het er bij ons aan toeging..:P We hadden zelfs onze persoonlijke gids. Een jongen van zo'n elf jaar die, trots als een pauw, ons alls wilde laten zien. Tot aan de telefooncel aan toe ('you can call with this') Ik heb zo'n gevoel dat al die mannen zo blij waren, omdat ze een stukje vel zagen. Wij liepen daar namelijk in t-shirts, terwijl de vrouw daar in burka gekleed gaat. Anyway, van de markt hebben we niet veel meegekregen, maar wat hebben we gelachen. (alweer, we kweken er nog een six-pack van) Even terugkomen op de stad Akko. Vroeger hadden de Romeinen zich daar gevestigd en dat liet nu nog zijn sporen na. De oude stad is volgebouwd met tunneltjes, hoge muren, kleine straatjes. Natuurlijk verdwaalden wij daar. Wandel wandel wandel, en we vonden de zee, omringd door grote stadsmuren. Groot stond er op: Danger do not climb the walls. Ja, zoiets moet je dus juist niet tegen ons zeggen hea..Samen met onze op de markt gekochte aardbeitjes klimmen klouteren om vervolgens te genieten van het geweldige uitzicht.

But there's more! We hebben tijdens een wandeling grotten ontdekt en, heldhaftig als we waren, daar gingen we in. Helaas, een zaklamp is niet iets wat ik dagelijks bij me heb, dus toen het te donker werd en ik angstige visioenen kreeg van Orks en Trolls, besloten we het daglicht weer op te zoeken. Om vervolgens als echte Indiana Jones de woeste rotsen te beklimmen. Heel wat stekelbosjes (klim-steen-stekel-auw) waren we on top. En natuurlijk moesten we beiden opeens naar de wc. Aangezien niemand ooit bedacht had dat een wc heel hoog op een 'berg' van pas zou kunnen zijn, hebben we maar, ik biecht, wildgeplast. Naja, hebben we in ieder geval onze sporen nagelaten..;) Als beloning voor ons macho-gedrag van het klimmen vond ik een schild van een schildpad, die al een lange tijd dood was.(of hij moet op een dag hebben gedacht, ik trek het niet meer, let's move) Is erg mooi, breekbaar, maar mooi. Dus die gaat mee:D

Vrijdagavond is hier de stapavond, aangezien zaterdag Sabbat is. Dus, wij zijn dan altijd wel op een feestje te vinden. Deze keer beland in de pub The Hobbit. Die mensen zijn daar zo vermakelijk. Deze keer had een Israelier die al een drankje te veel op had, per ongeluk Rooske's jas aangetrokken. Hij zei ons gedag en op het moment dat hij naar buiten wou lopen, zag ik hem: Nasser! Het bruine poppetje op haar jas, alsof hij schreeuwde: helllp, save me, not these guy! We wistten hem op tijd te redden. Maar beste man, hij stond je best leuk hoor!

Als laatste, onze namen, Rooske en Anne. Voor de normale Nederlander simpele namen. Maar voor de bevolking hier onmogelijk om uit te spreken! Ik citeer: 'Amme?' No, it's Anne, a-n-n-u-h. 'Alle?' Zucht...En dan Roos. 'You know, like the flower.' Even een vage blik en krakende hersens, maar dan, 'oooh, Rose!'

Lieve mensen, a-n-n-e en r-o-s-e zijn hier twee zeer gelukkige vrouwen. No need to worry. 'Cause every little thing, 's gonna be alright' (lala)

ps: www.ennenrosk.mijnalbums.nl (foto's)